Prva knjiga Hane Di vodi nas kroz istoriju LGBT borbe i ženskog oslobođenja. Piše, Ana Popović
Iako su u mnogim zemljama istopolne zajednice legalizovane, LGBT zajednica samo prividno ima sve veća prava. I pored zakonskog odobravanja istopolnih zajednica, diskriminacija je i dalje veoma prisutna, a homo/transfobični napadi na LGBT zajednicu sve su češci.
Zato Hana Di hronološki prikazuje nastanak LGBT pokreta i tok njegovog povezivanja sa drugim pokretima u cilju stvaranja šire borbe za ljudsko oslobođenje.
Putovanje kroz istoriju LGBT zajednice počinje još pre nastanka moderne civilizacije, preko otvorenih gej veza u vreme antičke Grčke i Rima i feudalnog društva koje tradicionalnu porodicu postavlja u centar društva. Era kapitalizma, u kojoj se homoseksualci po prvi put imenuju kao drugačiji i kao zločinci, traje do danas kada celokupna LGBT zajednica na Zapadu poseduje sva pravna prava, ali je i dalje u strahu od diskriminacije i maltretiranja koje je na žalost u porastu.
Hana Di kao koren diskriminacije i proganjanja LGBT zajednice vidi porodicu, koja je postavljena kao stub kapitalizma. Tradicionalna porodica jednostavno pruža ono najpotrebnije za razvoj kapitalizma, novu generaciju radne snage za dalje eksploatisanje. Porodica i dan danas predstavlja najveću prepreku za homoseksualce – najveće osuđivanje je upravo unutar porodice.
Dijeva naglašava da povratak Torijevaca na vlast u Britaniji može da unazadi dalji napredak u oslobađanju ne samo LGBT osoba, već i celokupnog društva. Osamdesetih godina, Torijevci i Margaret Tačer su bili posebno strogi prema samom pominjanju gej zajednice, a uporno su se trudili da uguše i bilo kakvu vrstu radničke borbe.
Zato je nakon podrške britanske gej populacije štrajku rudara stvorena prva veza između radničkih i LGBT borbi. Rudari su kasnije prisustvovali Londonskom Prajdu 1985.
Ova knjiga povezuje socijalističke i revolucionarne borbe sa borbom za LGBT prava, pojašnjava kroz primere kako bez povezivanja borbi potlačenih društvenih grupa ne možemo postići oslobođenje ni za samu grupu koja je u pitanju, a kamoli za celokupno čovečanstvo.
Revolucionarne borbe moraju biti stalno prisutne u LGBT borbi kao što je crvena prisutna u dugi – simbolu LGBT populacije. Oktobarska revolucija predstavlja najbolji primer uspešne borbe svih potlačenih grupa. Nakon pobede boljševika, gej brakovi su odobreni, žene dobijaju priliku da se školuju i da aktivno učestvuju u društvu, ne samo kao domaćice i majke, već kao politički subjekti sa punim pravom glasa i pravom na sopstvenu odluku o prekidu braka ili trudnoće, itd.
Pored Rusije, u to doba Nemačka, nakon ujedinjenja i zbacivanja monarhije, biva najotvorenija zemlja za gej populaciju. Lenjin je, međutim, s razlogom strahovao da je socijalizam u Rusiji osuđen na propast ako Nemačka revolucija ne bude pobedonosna.
Na žalost, sve slobode koje je LGBT populacija imala u to vreme nestaće u potpunosti s dolaskom Hitlera i Staljina na vlast. Hana objašnjava da je homofobično ponašanje kasnijih komunističkih sistema bilo takvo jer je poteklo iz staljinizma i oni nisu imali informacije da je ikada bilo drugačije. Ona daje primer Kube čije su vlkasti nakon revolucije krenule putem državnog kapitalizma, a homoseksualce, koji su došli na Kubu u nadi da će to biti zemlja oslobođena od svih predrasuda i gde će potlačene grupe biti slobodne, zatvarali u logore u kojima su bili osuđeni na težak rad.
Nakon ovih užasa, ona nam predočava kako su represija nad svim drugačijim zajednicama i ubrzana reizgradnja kapitalizma svuda do pred kraj 60-tih homoseksualce stavile među najugroženije zajednice – a negde i zakonom zabranile. Sa masovnim štrajkovima i pobunama 1968, homoseksualci shvataju da je to vreme da ponovo počnu borbu za svoja prava. Posebno mesto u toj borbi zauzima pobuna u Stonvol In-u iz 1969, kada nastaje moderni LGBT pokret, koji je mnogo postigao u proteklih 40 godina.
Od prvog Prajda koji je organizovan 1970. i koji je bio protest protiv ugnjetavanja LGBT populacije, preko velikog Prajda u Londonu 1985, kada su se LGBT organizacije i radnici suprotstavili vlasti Margaret Tačer, preko 90-tih kada je osnovan kvir pokret, došli smo do današnjih masovnih prajdova u Londonu, Parizu i Berlinu, koji više liče na muzičke festivale nego na neku revolucionarnu borbu za svoja prava.
Hana kroz svoju knjigu zato izlaže kritici i postojeću LGBT zajednicu i organizacije u okviru nje. Razvoj te zajednice u okvirima kapitalizma doveo je do nastanka tzv. „pink tržišta“ koje pruža raznovrsnost proizvoda namenjenih gej populaciji, naravno sve u cilju širenja tržišta i povećanja profita – a za to što je homoseksualnost većini ljudi i dalje tabu tema ko mari.
Ako je kapitalistima bitno da su sebi stvorili teren na kom mogu da se šire, pa makar na račun još dubljih podela među ljudima – ističući medijski konstruisane „adute“ gej populacije poput recimo osećaja za modu – mi se moramo zalagati protiv toga da se sama borba za jednakost unazađuje naglašavanjem međusobnih različitosti.
Ipak, neke od ovih stvari su i dalje daleko od stvarnosti života u Srbiji, koja je pre samo godinu dana zabranila održavanje Povorke ponosa. Za početak, samo „pink tržište“ u Srbiji iz mnogo razloga u ovom trenutku nema preteranu razvojnu perspektivu.
S druge strane, LGBT osobe u Srbiji svakodnevno trpe brojne oblike diskriminacije i represije. Naš zadatak zato mora biti da u borbi za LGBT oslobođenje stojimo rame uz rame i sa onima koji danas možda veruju da im i razne državne strukture mogu biti saveznice.
Hanina knjiga je za socijaliste utoliko važniji resurs koji će nam na bazi dosadašnjih iskustava globalnog pokreta i njegovih dostignuća pomoći da na konkretan način ponudimo ono što smatramo da je jedino rešenje za postizanje stvarne jednakosti: povezivanje u širi pokret za oslobođenje celokupnog društva.
—
Hana Di je članica Socijalističke radničke partije u Britaniji (SWP) i dugogodišnja LGBT i antikapitalistička aktivistkinja