Najveći štrajk u istoriji zemlje danas se odvija u Indiji, sa oko 250 miliona radnika i radnica iz najrazličitijih sektora koji protestuju protiv neoliberalne, desničarske vlade Narendre Modija.
Ovo je četvrti nacionalni štrajk tokom Modijevog mandata, štrajk koji je izveo na ulice i selo i grad, i javni i privatni sektor.
Rad u granama kao što su rudarstvo, naftna industrija, industrija čelika, odbrambena industrija, lučka delatnost, telekomunikacije u potpunosti je obustavljen. U štrajku učestvuju i poljoprivrednici i poljoprivredni radnici, kao i studenti i njihovi fakulteti.
Modijeva vlada, kao i mnoge druge vlade neoliberalnog kapitalizma, igra na kartu raspirivanja nacionalističkih sukoba i izmišljanja unutrašnjih i spoljnih neprijatelja da bi preusmerila bes radničke klase sa njenog pravog, klasnog neprijatelja – indijske vladajuće klase – na žrtvene jarce Modijevog ekstremnog induskog nacionalizma.
Prošlogodišnja aneksija dotada poluautonomne savezne države Džamu i Kašmir, čiju većinsku populaciju čine muslimani a ne Indusi, kao i uvođenje amandmana na Zakon o državljanstvu, kojim se muslimanskim izbeglicama iz susednih zemalja praktično onemogućava da dobiju indijsko državljanstvo – a dosadašnji državljani Indije na temelju „nepobodne“ religijske pripadnosti ostaju bez građanskih prava – potezi su Modijeve vlade koji ciljaju na diverziju: skrajnuti klasni bes i podstaći nacionalizam induske većine.
Na ove poteze, međutim, radnička klasa Indije odgovorila je i nastavlja da odgovara borbenim protestima, solidarnošću, a danas i štrajkom gotovo petine sveukupnog stanovništva zemlje.
Radnici i radnice prepoznaju da niske plate, rast cena, visoka nezaposlenost, antiradničko zakonodavstvo, privatizacije, prekarizacija rada nisu problemi koji se rešavaju državnim napadom na radnike u drugom sektoru ili druge vere, već je snaga radničke solidarnosti jedino rešenje za rušenje antiradničkih režima.
Podrška štrajku i protestima u Indiji, dole Modijeva vlada!